Theo Stokkink – partijvoorzitter Red Amsterdam

De afgelopen tijd zijn er heel wat Amsterdamse onderwerpen aan de orde geweest.  De miljoenenfraude bij het GVB is er een van. De vertragingen en budgetoverschrijdingen bij het Stedelijk ook een. Voor het standpunt over de Zuidas, de Amstelveenlijn en de ondertunneling van de A 10 nodigden we alle leden uit om mee te komen praten.

Dat hebben we niet gedaan bij het onderwerp winkelsluitingswet dat een tijdje geleden op de agenda stond. Misschien hadden we dat wel moeten doen, want hierover staat niets in ons  partijprogramma, al zou je het er wel uit af kunnen leiden, want we zijn tegen betuttelen en al te buitensporige regelgeving. Red Amsterdam heeft er daarom mee ingestemd.  Maar we zijn over het algemeen tegen de grootheidwaan die B&W zo vaak bezielt: een 24 uurs economie hoort bij wereldsteden met miljoenen inwoners en vergeleken daarbij is Amsterdam maar een dorp. Niet iedereen was dus ingenomen met deze beslissing.

Er zijn meer onderwerpen waar interne discussie over kan bestaan. Vaak is dan de financiële onderbouwing de insteek van Red Amsterdam. De renovatie van de Oostelijke metrolijn is hoge noodzaak, maar Red Amsterdam weet als geen ander waarom daarvoor geen geld is.

Verschil van standpunt bestaat er ook over de Wateren van Amsterdam. De een vindt dat de beleving van het stadsschoon niet door alle woonboten wordt bevorderd net zo min als  de wens te vervullen van meer aanlegplaatsen ten behoeve van personen en goederen vervoer.

Anderzijds hebben woonbootbewoners rechten verworven en wel op een bestaan dat gevrijwaard moet zijn van de willekeurige verplaatsingsdrift van hun onderkomen.

Red Amsterdam heeft  m.b.t. dit dilemma een nieuwe werkgroep opgericht. Deze staat onder leiding van bestuurslid Jantien de Laaf, zelf woonbootbewoner.   Alle leden worden ook nu uitgenodigd om hun mening te geven.  De verschillende belangen worden hieronder opgesomd.

• De Wateren Enerzijds

Woonboten in de Prinsengracht voor ‘De Duif’

Dat woonboten er al heel lang liggen en dat ze bij het Amsterdamse straatbeeld zouden passen, wil nog niet zeggen dat je het water voor de eeuwigheid daarmee moet belasten. 

Om de wateren van Amsterdam,  die van het centrum tot in verre uithoeken van de stad bevaren kunnen worden, optimaal te kunnen gebruiken -zoals ze ook ooit bedoeld zijn (alle pakhuizen aan de grachten konden bereikt en bevoorraad worden via water)-  zou een heroverweging van de deze woon bestemming op zijn plaats zijn. We zijn er om de stad zo optimaal mogelijk bewoonbaar te maken.
De wateren worden nu vrijwel uitsluitend gebruikt voor pleziervaart (vaak milieuvervuilende motorbootjes) en rondvaart (ook pleziervaart) terwijl er heel wat minder vrachtverkeer door de stad hoeft als er over water aangeleverd zou kunnen worden.
Het aantal direct gedupeerde woonbootbewoners weegt niet op tegen het aantal mensen dat vindt dat de wateren van Amsterdam een algemeen nut moeten kunnen dienen. Het beleid is nu gericht op het terugdringen ten gunste van meer aanlegsteigers.

• De Wateren Anderzijds

Woonbootbewoners hebben hun plek gekocht. Vaak hebben ze oude boten prachtig opgeknapt en voegen een woning toe aan het woningbestand van Amsterdam.

De toenemende onzekerheid die de discussie over hun bestaan oplevert en de rechtsongelijkheid die daar uit voorkomt, moeten onder ogen worden gezien en behoren een gedegen rol te spelen in de gedachten en afwegingen van bestuurders en de politiek.

Als aantoonbaar noodzakelijke veranderingen leiden tot het verdwijnen of het verplaatsen van ligplaatsen dient dat fatsoenlijk, tijdig en in open overleg te gaan met betrokken bewoners. Dan dienen er wettelijk vastgelegde compensatie regelingen en garanties te zijn die op een transparante manier door bewoners kunnen worden geraadpleegd.

Als mensen ergens wonen zijn ze afhankelijk van de lokale infrastructuur, hun kinderen zitten in de buurt op school, ze zijn onderdeel van een lokaal sociaal geheel, buren, vrienden, winkels, werk. Voor bootbewoners is verplaatst worden net zo ingrijpend als voor walbewoners.

• Portret Onno van Buuren

Onno van Buuren – Duoraadslid van Red Amsterdam met de portefeuilles zorg en volkshuisvesting, is werkzaam als webredacteur bij de FNV Vakcentrale.

Als student (TU Delft) was hij al actief binnen de PSP (Pacifistisch Socialistische partij, een van de voorlopers van GroenLinks) en richtte daar een werkgroep volkshuisvesting op. Van 2003 tot 2005 was hij bestuurslid van de afdeling Amsterdam van D66, en secretaris van het Platform Internationale Zaken van D66.

Bouwen

‘De raadscommissie BWK waar ik deel van uitmaak, behelst bouwen, wonen, klimaat, ruimtelijke ordening, haven en wonen. Sinds kort is Marten Bierman ook duoraadslid. Net als ik heeft hij ook in Delft gestudeerd, alleen hij vele jaren eerder. Hij is demograaf en dus is ruimtelijke ordening meer zijn ding.

De crisis zet een rem op de woningbouw. IJburg 2 is daardoor in de ijskast gezet, ook omdat het erg duur is om daar te bouwen. Eerst moeten nu de gaten in de stad worden volgebouwd. Grote stukken liggen er nog braak, zoals het Zeeburgereiland tegen IJburg aan. Wegens geldgebrek komt daar nu al niks van. Wij zijn blij dat IJburg 2 er waarschijnlijk niet komt, en dringen daar ook op aan, want we houden het IJmeer, of wat daar nog van over is, liever open.

Sterrenkunde

In 1976 kwam ik als 17-jarige van school, Atheneum met Latijn, en ben toen eerst natuur- en sterrenkunde gaan studeren; dat laatste was toen mijn hobby. Maar op school was ik ook al politiek geïnteresseerd en lid van de PSP. Al studerende vond ik sterrenkunde wel erg ver van de maatschappij af staan en ontdekte ik dat bouwkunde in Delft precies was wat ik zocht, vooral mijn afstudeerrichting volkshuisvesting: een beetje technisch maar ook heel maatschappelijk betrokken. Na enige oriëntatie ben ik toen overgestapt, en heb die studie met veel plezier afgemaakt.

Rebels

Ik zie veel overeenkomsten tussen de PSP van toen en Red Amsterdam nu: klein, oppositie, nergens aan gebonden en rebels. PSP was een rebellenclub en dat zijn wij ook. Red Amsterdam heeft gedachtegoed dat moeilijk in een hokje is te plaatsen, je moet geen belastinggeld verspillen, is ons belangrijkste credo, de tering naar de nering zetten. Het geld moet naar de dingen en mensen die het nodig hebben en niet naar onzinnige projecten. Het goede behouden, de dingen die je mooi of goed vindt. Dat is niet conservatief. Ik ben voor veranderingen. Als geboren Amsterdammer ben ik dol op mijn stad.

Werk

Nadat ik in 1984 in Delft was afgestudeerd heb ik een jaar in Zuid-Amerika gewerkt en rondgetrokken. Toen ik terugkwam was het moeilijk aan werk te komen: nog geen werkervaring in Nederland en begin jaren tachtig was ook een tijd van crisis en bezuinigingen. Ik ben toen in de automatisering terechtgekomen, heb een jaar bij Philips gewerkt en bijna twee jaar als informatie-analist bij de gemeente Amsterdam. In 1989 heb ik de overstap gemaakt naar wat ik echt leuk vond, de journalistiek. Daar kon ik mijn brede maatschappelijke interesse goed in kwijt.

St. Peterburg

‘In het begin van deze raadsperiode was ik actief lid van de commissie WPA, waar onder meer diversiteit onder valt, dus ook homo-emancipatie. Ik had het gevoel dat ik daar niet zo veel aan had toe te voegen, omdat wethouder Andree van Es dat redelijk goed doet. Bovendien kon ik het slecht met mijn werk combineren. Wel heb ik onlangs een actie tegen homofobie in St. Petersburg aangezwengeld.

Ik kreeg van iemand een linkje om een petitie te tekenen tegen de onderdrukking van homo’s in St. Petersburg. Daar was net een wet aangenomen die het verbiedt om in het openbaar over homoseksualiteit te praten of schrijven. Dat deed ik natuurlijk onmiddellijk, maar ik vond dat wij er als Amsterdammers wel iets meer mee zouden kunnen doen. Tenslotte was tsaar Peter de Grote, de stichter van St. Petersburg, een paar keer maandenlang in Amsterdam en Zaandam geweest om hier de scheepsbouw te bestuderen. In St. Petersburg heeft hij grachten laten aanleggen, omdat hij die hier gezien had. Dat schept een mooie historische band. Daar komt nog bij dat wij hier sinds 2009 de Hermitage aan de Amstel hebben, dus er is ook nog een culturele link met St. Petersburg.

In de commissie WPA stelde ik voor om als gemeenteraad een protestbrief te sturen naar onze collega-gemeenteraad in St. Petersburg, zo van ‘Wat maak je me nou? Kom hier eens kijken.’ Iedereen was wel enthousiast, maar PvdA, VVD en CDA vonden het middel van die brief niet zo geslaagd. Hoewel ik het in een conceptbrief heel diplomatiek had verwoord, waren ze huiverig om met een vingertje te wijzen.

Wel bleek iedereen ervoor om iemand uit te nodigen voor de komende Gay Pride. Zelf had ik het liefst een bestuurder hierheen zien komen, om hier met eigen ogen te zien dat het heel leuk en gezellig is met de Gay Pride, en dat je daar helemaal niet bang voor hoeft te zijn. Maar zelfs daar schrok het college van B&W voor terug. Wat er wel is uitgekomen, is dat er een gay activist wordt uitgenodigd. Zo is inmiddels door B&W besloten; niet zo moeilijk want ieder jaar nodigt de gemeente toch al een buitenlandse activist uit. Ik wacht nog wel op de uitwerking daarvan. Er is hier nog geen publiciteit over geweest, maar in Rusland weten ze het al. Ik ben namelijk geïnterviewd door een Russisch tv-station, dat het heeft gebruikt voor een reportage over de gay scene in Amsterdam die in heel Rusland is uitgezonden (zie de website van Red Amsterdam). Het maakt daar veel discussie los, mailde de producer me.

Het zou mooi zijn als die activist uit St. Petersburg straks tijdens de Canal Parade van Gay Pride voor de Hermitage staat met spandoeken in het Engels en het Russisch. Daar wil ik dan wel bij zijn!

• Floris Lieshout stelt zich voor

Mijn naam is Floris Lieshout en sinds april ben ik hoofd fractiebureau en persvoorlichter bij Red Amsterdam, de partij waarvan twee jaar geleden de verkiezingsposter voor mijn raam hing. Dat was op driehoog in Amsterdam-Oost.

Nu woon ik in Haarlem, maar nog steeds voel ik mij Amsterdammer. Het is de stad waar ik werk, de stad waar ik uitga, de stad waar mijn vrienden wonen. En het is de stad die een beetje van iedereen is.
Amsterdam heeft een partij als Red Amsterdam hard nodig. En niet alleen om voor of tegen de Noord/Zuidlijn te zijn, maar om er voor Amsterdam te zijn: onbevangen, eigenzinnig en onafhankelijk, niet gehinderd door een zwaarwegend verleden en zonder de last van landelijke partijlijnen en vervlogen ideologieën.

Met een achtergrond als beleidsmaker bij twee grote cultuurfondsen (Fonds Podiumkunsten & het Nederlands Letterenfonds) weet ik dat er een belangrijk verschil bestaat tussen het maken van beleid en het gewetensvol uitvoeren én uitdragen daarvan: wat doen we? wat willen we doen? waarom willen we dat en hoe gaan we dat doen? en voor wie doen we dat?
Het zijn kwesties, vragen die ik met veel plezier en energie wil oppakken en beantwoorden; als woordvoerder, als persvoorlichter. Bij het opstellen van een mediastrategie en in het inhoudelijk adviseren van de fractie en het raadslid.

Met de ambitie om Red Amsterdam zich voortvarend te laten ontwikkelen tot een partij waar niet alleen andere partijen, maar vooral de kiezers niet omheen kunnen. Een partij waar de Amsterdammers niet zonder willen.

Ik zie er naar uit u allen te ontmoeten!